เมื่อคืน19/01/55 เวลา 21.45 น.
นำรถเข้าข้างทางหน้าสถานีรถไฟดอนเมือง
ยังไม่ทันจะบิดกุญแจดับเครื่อง
เครื่องเกิดวูบดับไปก่อน
สตารท์ไม่ติด ไฟ แตร ไม่ติด สันนิฐานเบื้องต้น ระบบไฟแหงๆ
ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ถอดขั้วแบตที่อยู่ท้ายรถออก และก่อนออกมาม่ะคืนได้ใสขั้วแบตกลับเข้าไปใหม่
คาดว่าสายขั้วแบตน่าจะไม่แน่น และหลุดออก
ปัญหาคือ แบตอยู่ท้ายรถ
เปิดท้ายไฟฟ้าไม่ได้เพราะไม่มีไฟ
ไขกุญแจฝาท้ายไม่ได้ เพราะเปลี่ยนโปงท้ายตอนทำสี แต่อู่ลืมสับกุญแจฝาท้ายเดิม
ผลคือ กุญแจรถดอกเก่า แต่กุญแจโปงท้ายใหม่ จะไขได้งัยล่ะ
ฉิบหาย...แระ
คนที่ผมนึกก่อนคนแรกคือ ท่านรองน้าออย
เวลา 22.00 น. โทปุ๊บรับปั๊บ...ไม่ผิดหวัง...กำลังแดกเหล้าอยู่
ผมขอความช่วยเหลือให้น้าประสานสมาชิกเชฟไทยที่อยู่แถวดอนเมือง หรือใกล้เคียง ให้นำแบตเตอรี่พร้อมสายจี้ หรือสายพ่วงมาด้วย ตอนนั้นนึกออกแค่ว่าเปิดฟาโปกหน้า แล้วเอาไฟจี้ไดสตารท์ให้มีไฟเข้าระบบเพื่อจะได้เปิดฝาท้ายได้
เวลา 22.15 น. น้ากอล์ฟโทรมาให้คำแนะนำ
เวลา 22.30 น. น้าโด โทเข้ามาบอกจะออกมาอยู่เป็นเพื่อนก่อน เนื่องจากอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุที่สุด
อยู่ๆเกิดฉลาดกระทันหัน นึกได้ว่าระหว่างเบาะหลังเซฟิโร่มีที่เท้าแขนกลางเบาะ
ซึ่งสามารถเปิดช่องหลังที่เท้าแขนออกได้ จะต่อเชื่อมกะกระโปกท้าย
จัดแจงเปิดซะ เอาไฟโทศัพท์ส่องดู...สายขั้วแบตหลุดออกจากตัวแบตจิงๆด้วย
22.40 โทหาน้าโดให้หาไม้ยาวประมาณ1-1.5เมตรติดมือมาด้วย
22.50 น้าโดมาถึงพร้อมกะกิ่งไม้ที่หักจากข้างทางระหว่างเดินทางมาที่นี่
23.00 น. น้าเหน่งเมืองทองแว๊นมอไซด์ โผล่มาร่วมด้วยช่วยกันอีก1คน
น้าโดจัดการเอาไม้สอดผ่านช่องเบาะหลังไปเขี่ยสายขั้วแบต ให้ไปโดนขั้วแบต เพื่อให้มีไฟเลี้ยงระบบ และสามารถเปิดฝาท้ายได้
23.15 น. เปิดฝาท้ายได้แล้ว จัดแจงใส่ขั้วแบตขันให้แน่น สตารท์ชึ่ง...รถติดอย่างง่ายดาย
ผมขอขอบคุณทุกท่านด้วยนะคับ
จิงๆเคยมีเหตูการณืก่อนหน้านี้แล้วกับรถเบนซ์คันเก่า ที่จอดเน่าอยู่บนทางด่วน
และก็ได้ท่ายรองน้าออยเป็นคนประสานเพื่อนๆสมาชิกในคลับมาช่วยเหลือ
ขอบคุณ
ท่านรองน้าออย...ที่สละเวลาแดกเหล้า..ประสานงานให้ผม
ขอบคุณ
น้ากอล์ฟ ที่แสดงความห่วงใยกัน โทสอบถามโดยตลอดทั้งก่อน และหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ขอบคุณ
น้าโดพระเอกของเรา ที่ขายรถเซฟ ไม่ได้ขับเซฟแล้ว แต่มีน้ำใจออกมาช่วยเหลือผม
ขอบคุณ
น้าเหน่ง พระเอกอีกคน อดีตสมาชิกเชฟไทย ที่แว๊นมอไซด์จากเมืองทองมาดอนเมือง เพื่อมาช่วยเหลือผม
ในสังคมไทยคำว่าน้ำใจหาได้ไม่ยาก
แม้คนๆนั้นจะไม่ได้รู้จักคุณ
แม้คนๆนั้นไม่ได้ยืนอยู่ในพื้นที่เดียวกะคุณแล้วก็ตาม
น้ำใจเพื่อนๆเซฟไทยไม่เคยจางหายไปไหนเลยจิงๆ
นำรถเข้าข้างทางหน้าสถานีรถไฟดอนเมือง
ยังไม่ทันจะบิดกุญแจดับเครื่อง
เครื่องเกิดวูบดับไปก่อน
สตารท์ไม่ติด ไฟ แตร ไม่ติด สันนิฐานเบื้องต้น ระบบไฟแหงๆ
ซึ่งก่อนหน้านี้ได้ถอดขั้วแบตที่อยู่ท้ายรถออก และก่อนออกมาม่ะคืนได้ใสขั้วแบตกลับเข้าไปใหม่
คาดว่าสายขั้วแบตน่าจะไม่แน่น และหลุดออก
ปัญหาคือ แบตอยู่ท้ายรถ
เปิดท้ายไฟฟ้าไม่ได้เพราะไม่มีไฟ
ไขกุญแจฝาท้ายไม่ได้ เพราะเปลี่ยนโปงท้ายตอนทำสี แต่อู่ลืมสับกุญแจฝาท้ายเดิม
ผลคือ กุญแจรถดอกเก่า แต่กุญแจโปงท้ายใหม่ จะไขได้งัยล่ะ
ฉิบหาย...แระ
คนที่ผมนึกก่อนคนแรกคือ ท่านรองน้าออย
เวลา 22.00 น. โทปุ๊บรับปั๊บ...ไม่ผิดหวัง...กำลังแดกเหล้าอยู่
ผมขอความช่วยเหลือให้น้าประสานสมาชิกเชฟไทยที่อยู่แถวดอนเมือง หรือใกล้เคียง ให้นำแบตเตอรี่พร้อมสายจี้ หรือสายพ่วงมาด้วย ตอนนั้นนึกออกแค่ว่าเปิดฟาโปกหน้า แล้วเอาไฟจี้ไดสตารท์ให้มีไฟเข้าระบบเพื่อจะได้เปิดฝาท้ายได้
เวลา 22.15 น. น้ากอล์ฟโทรมาให้คำแนะนำ
เวลา 22.30 น. น้าโด โทเข้ามาบอกจะออกมาอยู่เป็นเพื่อนก่อน เนื่องจากอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุที่สุด
อยู่ๆเกิดฉลาดกระทันหัน นึกได้ว่าระหว่างเบาะหลังเซฟิโร่มีที่เท้าแขนกลางเบาะ
ซึ่งสามารถเปิดช่องหลังที่เท้าแขนออกได้ จะต่อเชื่อมกะกระโปกท้าย
จัดแจงเปิดซะ เอาไฟโทศัพท์ส่องดู...สายขั้วแบตหลุดออกจากตัวแบตจิงๆด้วย
22.40 โทหาน้าโดให้หาไม้ยาวประมาณ1-1.5เมตรติดมือมาด้วย
22.50 น้าโดมาถึงพร้อมกะกิ่งไม้ที่หักจากข้างทางระหว่างเดินทางมาที่นี่
23.00 น. น้าเหน่งเมืองทองแว๊นมอไซด์ โผล่มาร่วมด้วยช่วยกันอีก1คน
น้าโดจัดการเอาไม้สอดผ่านช่องเบาะหลังไปเขี่ยสายขั้วแบต ให้ไปโดนขั้วแบต เพื่อให้มีไฟเลี้ยงระบบ และสามารถเปิดฝาท้ายได้
23.15 น. เปิดฝาท้ายได้แล้ว จัดแจงใส่ขั้วแบตขันให้แน่น สตารท์ชึ่ง...รถติดอย่างง่ายดาย
ผมขอขอบคุณทุกท่านด้วยนะคับ
จิงๆเคยมีเหตูการณืก่อนหน้านี้แล้วกับรถเบนซ์คันเก่า ที่จอดเน่าอยู่บนทางด่วน
และก็ได้ท่ายรองน้าออยเป็นคนประสานเพื่อนๆสมาชิกในคลับมาช่วยเหลือ
ขอบคุณ
ท่านรองน้าออย...ที่สละเวลาแดกเหล้า..ประสานงานให้ผม
ขอบคุณ
น้ากอล์ฟ ที่แสดงความห่วงใยกัน โทสอบถามโดยตลอดทั้งก่อน และหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ขอบคุณ
น้าโดพระเอกของเรา ที่ขายรถเซฟ ไม่ได้ขับเซฟแล้ว แต่มีน้ำใจออกมาช่วยเหลือผม
ขอบคุณ
น้าเหน่ง พระเอกอีกคน อดีตสมาชิกเชฟไทย ที่แว๊นมอไซด์จากเมืองทองมาดอนเมือง เพื่อมาช่วยเหลือผม
ในสังคมไทยคำว่าน้ำใจหาได้ไม่ยาก
แม้คนๆนั้นจะไม่ได้รู้จักคุณ
แม้คนๆนั้นไม่ได้ยืนอยู่ในพื้นที่เดียวกะคุณแล้วก็ตาม
น้ำใจเพื่อนๆเซฟไทยไม่เคยจางหายไปไหนเลยจิงๆ
แก้ไขล่าสุดเมื่อ:
