ไม่รู้จะเริ่มยังไงดีครับ มันตื้อในหัวไปหมด ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินกว่าที่ทั้งผมและคุณแบม และทุกๆคนในครอบครัวจะรับได้
น้องอาร์ท น้องชายภรรยาผม หรือที่ใครๆรู้จักในชื่อ "อาร์ท"
ภายนอกเหมือนจะเป็นเด็กที่ดูขัดหูขัดตาพี่ๆเพื่อนๆที่ไปร่วมงาน ควอเตอร์ไมล์ ที่เพิ่งผ่านมา
แต่สำหรับคนในบ้าน น้องอาร์ท เป็นเด็กน่ารักของที่บ้าน ขยัน และไม่เคยเกเรนอกลู่นอกทาง
คงจะมีบ้างที่ชอบเที่ยวตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป แต่ก็ไม่เคยทำให้ที่บ้านต้องกังวล
น้องอาร์ทเชื่อฟังผมและคุณแบมเป็นอย่างดี อีกทั้งยังช่วยแบ่งเบาภาระหลายอย่าง
เป็นธุระวิ่งซื้ออะหลั่ยและทำรถให้ผม ไม่ว่าจะใช้อะไรน้องอาร์ทจะไม่เคยบ่น
แต่ตอนนี้น้องอาร์ทกำลังป่วยหนัก เริ่มจากปวดหัวติดต่อกันมาร่วมเดือน จนกระทั่งทนไม่ไหว
ผมและคุณแบมจึงตัดสินใจพาไปส่งโรงพยาบาลเมื่อคืนวันพฤหัสบดีที่ 27 มีนาคมที่ผ่านมา
แล้วน้องก็ถูกส่งตัวไปแสกนสมองในเย็นวันศุกร์ที่ 28 มีนาคมที่ผ่านมา
ทุกคนในบ้านเพียงหวังว่าน้องคงไม่เป็นอะไรมากนอกจากปวดหัวเพราะพักผ่อนน้อย
แต่เมื่อผลการแสกนสมองออกมาก็ต้องทำให้ทุกๆคนในบ้านถึงกับต้องหลั่งน้ำตา(รวมทั้งผม)
น้องติดเชื้อในสมองขั้นรุนแรงจนเยื่อหู้มสมองไม่สามารถถ่ายเทน้ำเลี้ยงออกจากสมองได้
ทำให้น้ำเลี้ยงที่ถูกผลิตออกมาตลอดเวาลไม่มีทางออกและอัดแน่อยู่ในหัวจนทำให้เกิดความดันสูงเกินกว่าปกติอย่างมาก
สมองบอบช้ำเพราะแรงอัดและความดัน ทางเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือต้องเจาะสันหลังทุกๆวันเพื่อระบายน้ำเลี้ยงออก
เพียงเพื่อลดอาการปวดหัวลงเท่านั้น และที่ต้องทำต่อไปคืดพยายามฆ่าเชื้อที่อยู่ในสมองให้หมด
ก่อนที่จะฟื้นฟูเยื่อหู้มในสมองให้กลับมาใช้งานได้ปกติ(หวังน้องคงแข็งแรงพอที่จะทนได้)
ด้วยความเป็นห่วงน้องภรรยาผมจึงสอบถามหมอว่าน้องจะทนได้และอยู่ได้นานแค่ไหน
"หากโชคร้ายก้อยู่ได้เพียง 7 วัน แต่หากคนไข้แข็งแรงและกำลังใจดี ก็จะอยู่ได้และพอจะมีหวังที่จะรักษาให้หาย" หมอบอก
เพียงเท่านั้นก็เหมือนมีใครซักคนมากระชากหัวใจของเราทุกคนในบ้านออกไป ภรรยาผมและแม่ยายผมเป็นลมไปทันที
ผมหูอื้ตาลายทำอะไรไม่ถูก สงสารน้องมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สิ่งที่ผมพอจะทำได้ ณ. ตอนนี้คือ อยากให้ทุกๆคนที่เคยไม่พอใจน้องได้ยกโทษและอโหสิกรรมให้เค้า
กำลังพยายามทำใจไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเร็วจนเกินไป
จึงขอโพสกระทู้นี้และกราบขอร้องให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกๆคนที่เคยเห็นและรู้จักน้องอาร์ท
ได้ให้อภัยในสิ่งที่น้องได้ทำให้ขุ่นข้องหมองใจมาทั้งหมด
ผมเองตอนนี้ก็ต้องขอลดบทบาทตัวเองลงและหยุดการประสานงานภายในชมรมเซฟิโร่ไทยแลนด์ ชั่วขณะ
อยากให้เวลาและกำลังใจแก่ภรรยาและครอบครัวให้มากที่สุด
อยากดูแลน้องชายให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังของผมจะทำได้ และเท่าที่น้องชายจะสู้ต่อไปได้
โพสต่อไม่ได้แล้วครับ ยังไงก็ขออโหสิกรรมให้น้องด้วย
ขอบคุณครับ
ป.ล. ฝากรูปน้องใว้ด้วย เพื่อที่พี่ๆเพื่อนๆจะได้นึกออกและอโหสิกรรมให้น้องด้วยครับ
น้องอาร์ท น้องชายภรรยาผม หรือที่ใครๆรู้จักในชื่อ "อาร์ท"
ภายนอกเหมือนจะเป็นเด็กที่ดูขัดหูขัดตาพี่ๆเพื่อนๆที่ไปร่วมงาน ควอเตอร์ไมล์ ที่เพิ่งผ่านมา
แต่สำหรับคนในบ้าน น้องอาร์ท เป็นเด็กน่ารักของที่บ้าน ขยัน และไม่เคยเกเรนอกลู่นอกทาง
คงจะมีบ้างที่ชอบเที่ยวตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป แต่ก็ไม่เคยทำให้ที่บ้านต้องกังวล
น้องอาร์ทเชื่อฟังผมและคุณแบมเป็นอย่างดี อีกทั้งยังช่วยแบ่งเบาภาระหลายอย่าง
เป็นธุระวิ่งซื้ออะหลั่ยและทำรถให้ผม ไม่ว่าจะใช้อะไรน้องอาร์ทจะไม่เคยบ่น
แต่ตอนนี้น้องอาร์ทกำลังป่วยหนัก เริ่มจากปวดหัวติดต่อกันมาร่วมเดือน จนกระทั่งทนไม่ไหว
ผมและคุณแบมจึงตัดสินใจพาไปส่งโรงพยาบาลเมื่อคืนวันพฤหัสบดีที่ 27 มีนาคมที่ผ่านมา
แล้วน้องก็ถูกส่งตัวไปแสกนสมองในเย็นวันศุกร์ที่ 28 มีนาคมที่ผ่านมา
ทุกคนในบ้านเพียงหวังว่าน้องคงไม่เป็นอะไรมากนอกจากปวดหัวเพราะพักผ่อนน้อย
แต่เมื่อผลการแสกนสมองออกมาก็ต้องทำให้ทุกๆคนในบ้านถึงกับต้องหลั่งน้ำตา(รวมทั้งผม)
น้องติดเชื้อในสมองขั้นรุนแรงจนเยื่อหู้มสมองไม่สามารถถ่ายเทน้ำเลี้ยงออกจากสมองได้
ทำให้น้ำเลี้ยงที่ถูกผลิตออกมาตลอดเวาลไม่มีทางออกและอัดแน่อยู่ในหัวจนทำให้เกิดความดันสูงเกินกว่าปกติอย่างมาก
สมองบอบช้ำเพราะแรงอัดและความดัน ทางเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือต้องเจาะสันหลังทุกๆวันเพื่อระบายน้ำเลี้ยงออก
เพียงเพื่อลดอาการปวดหัวลงเท่านั้น และที่ต้องทำต่อไปคืดพยายามฆ่าเชื้อที่อยู่ในสมองให้หมด
ก่อนที่จะฟื้นฟูเยื่อหู้มในสมองให้กลับมาใช้งานได้ปกติ(หวังน้องคงแข็งแรงพอที่จะทนได้)
ด้วยความเป็นห่วงน้องภรรยาผมจึงสอบถามหมอว่าน้องจะทนได้และอยู่ได้นานแค่ไหน
"หากโชคร้ายก้อยู่ได้เพียง 7 วัน แต่หากคนไข้แข็งแรงและกำลังใจดี ก็จะอยู่ได้และพอจะมีหวังที่จะรักษาให้หาย" หมอบอก
เพียงเท่านั้นก็เหมือนมีใครซักคนมากระชากหัวใจของเราทุกคนในบ้านออกไป ภรรยาผมและแม่ยายผมเป็นลมไปทันที
ผมหูอื้ตาลายทำอะไรไม่ถูก สงสารน้องมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สิ่งที่ผมพอจะทำได้ ณ. ตอนนี้คือ อยากให้ทุกๆคนที่เคยไม่พอใจน้องได้ยกโทษและอโหสิกรรมให้เค้า
กำลังพยายามทำใจไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเร็วจนเกินไป
จึงขอโพสกระทู้นี้และกราบขอร้องให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกๆคนที่เคยเห็นและรู้จักน้องอาร์ท
ได้ให้อภัยในสิ่งที่น้องได้ทำให้ขุ่นข้องหมองใจมาทั้งหมด
ผมเองตอนนี้ก็ต้องขอลดบทบาทตัวเองลงและหยุดการประสานงานภายในชมรมเซฟิโร่ไทยแลนด์ ชั่วขณะ
อยากให้เวลาและกำลังใจแก่ภรรยาและครอบครัวให้มากที่สุด
อยากดูแลน้องชายให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังของผมจะทำได้ และเท่าที่น้องชายจะสู้ต่อไปได้
โพสต่อไม่ได้แล้วครับ ยังไงก็ขออโหสิกรรมให้น้องด้วย
ขอบคุณครับ
ป.ล. ฝากรูปน้องใว้ด้วย เพื่อที่พี่ๆเพื่อนๆจะได้นึกออกและอโหสิกรรมให้น้องด้วยครับ
