แม้กาลเวลากับ a31 จะปาเข้าไป 20ปีลดหลั่งตามกันมาปี 90-95 ทุกคนมีอุดมการณ์เดียวกัน
แชร์ความใคร่ความอยากได้เจ้าโลมาบกตัวนี้กัน กว่าจะจับมาอยู่ด้วยกันได้ยากเย็นแค่ไหน(ยกเว้นคนมีตังอยู่แล้ว)
ผมชื่อ วี คนสุพรรณคับยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ เริ่มแรกตอนอายุ 19 ได้เข้าไปเรียนต่อใน กทม ตอนแรกไม่เคยรู้จักเจ้าโลมาตัวนี้มาก่อนเลยเพราะต่างจังหวัดก็ไม่เคยเห็น กลับมาจากเรียนมานั่งอยู่หน้าหอ หันไปเห็นเจ้าโลมา นึกในใจรถอะไรว่ะเนี่ย หน้าก็ยาวท้ายก็ยาว ไฟหน้าก็มีนิดเดียว แล้วช่วงนั้นเป็นเวลามืดเลยมองมิติส่วนอื่นของรถไม่ถนัดเลยอุทานมาแค่นั้น ตั้งแต่เห็นโลมาตัวนั้นมาเริ่มสอดส่องหาโลมาที่ว่านี้ มองไปเจอตอนเวลากลางวัน เฮ้ยๆๆๆๆๆเจ้าโลมามันมีเสน่ห์ มันสวยมันเท่ว่ะ
(โลมาเสริมหล่อแล้วนะ) เอาว่ะทีนี้เริ่มสนใจเริ่มติดตาม จนชอบเข้าอย่างจังหลงรักเลย บอกกับตัวเองในใจกรูจะต้องเป็นเจ้าของเจ้าโลมานี้ให้ได้ เริ่มคิดอยากทำงานเริ่มคิดอยากเก็บตัง มีความมานะมากเหมือนโดนมนต์สะกดจากเจ้าโลมา รอมาทุกปีแบบไม่มีสิ้นหวัง หนังสือแต่งรถซื้อเดือนล่ะ 3 เล่ม เก็บแล้วเก็บอีกก็ยังไม่มีทีท่าจะได้มาแต่ยังไม่มีวันหมดหวัง ก็เลยขี่มอไซค์ ฮอนด้า LS ไปก่อน จนขายมอไซค์ไปก็ยังไม่หมดหวังที่จะได้มา ก็ไปล่อเอายามาฮ่า มีโอ ไปขี่แก้เซงก่อน รอคอยแบบไม่มีวันหมดหวังที่นี้คอขาดบาดตายยังไงก็จะจับโลมามาให้ได้ เริ่มคิดที่จะมีความกิเลสอยู่เรื่องเดี๋ยวถ้าไม่ใช่เรื่องนี้เงินจะคงอยู่ในกระเป๋าอย่างต่อเนื่อง (เหมือนมันจะมาอยู่กับเราจริงๆแล้วโว้ยเจ้าโลมาน้อย) ขึ้นปีที่5ความฝันที่ลอยอยู่บนหัวเริ่มจะปรากฏเป็นรูปร่างแล้ว และแล้วก็ฝันสลายที่บ้านไม่มีใครยินยอมให้ออกเจ้าโลมานี้ (เพราะเงินผมคนเดียวไม่พอต้องพึ่งบารมีพี่สาวด้วย) ที่บ้านคุยกันด้วยเหตุและผล 1.เครื่อง6สูบแดกน้ำมันโคตะระ 2.ห้องโดยสารเล็ก 3.อายุอานามถือว่าเก่ามากๆ 4.หลังคาผุ โอ้ยๆ
อะไรๆหลายๆอย่างมาสุ่มหัวพ่อแม่พี่สาวผม (
ก่อนจะซื้อรถแน่นอนมักมีพวกมาพูดยั่วยุให้เกิดความคิดที่แตกต่างกันออกไป) ผมก็ฝันสลายไปแต่ไม่ยอมเลิกลา ยังงัยๆก็จะรักให้หัวทิ่มหัวตำเลยโลมาจ๋า ก็เลยเอาแอคคอร์ดท้ายสองก้อนมาขับก่อน ขับแอคคอร์ดมาแต่งหมดไปหลายบาทในใจก็ยังนึกถึงเจ้าโลมา แต่งไปเท่าไรก็ไม่รู้สึกชอบเลยเจ้าแอคคอร์ดท้ายสองก่อน ขึ้นปีที่ 7 วันที่รอคอยก็มาถึงแล้วที่บ้านทนความรักจริงหวังแต่งดื้อดึงของผมไม่ได้ อยู่ดีๆก็ม่เสียงลอยมาข้างๆหูว่า วีจะออกเซฟิโร่มั้ยของใครของมันไปเลย โอ้โห๋ เสียงสวรรค์แท้
จากนี้ไปทีของกรูแล้ว
เริ่มเสาะหารถหายังงัยๆก็ไม่เจอเนื้อคู่สักที อยากได้เดิมๆมาทำเองเบื่อพวกถามเฮ้ยนี่มันรถของไอ้คนนั้นไอ้คนนี้ พาไม่ค่อยภูมิใจถ้าซื้อรถแต่งมาแล้ว และแล้วผมก็เจอเนื้อคู่
จนได้หาอยู่ร่วมปีครับ กว่าจะได้มาภูมิใจๆๆๆๆ
รวมแล้ว 8 ปีเต็มๆที่ผมกว่าจะได้เจ้าโลมารูปหล่อนี้มาได้ รู้สึกหายเหนื่อยคับ มันจะกินน้ำมันแค่ไหน เก่าแค่ไหนผมก็ไม่เคยปั่นใจไปชอบรถรุ่นอื่นเลย ข้ารักเองว่ะ ใครมีเรื่องราวเหนื่อยๆแบบนี้มาแช่เล่ากันฟังบ้างครับ ผมเชื่อว่าคนที่ขับโลมาอยู่ทุกวันนี้ต้องเป็นคนที่อุดมการณ์เดียวกันครับ
แชร์ความใคร่ความอยากได้เจ้าโลมาบกตัวนี้กัน กว่าจะจับมาอยู่ด้วยกันได้ยากเย็นแค่ไหน(ยกเว้นคนมีตังอยู่แล้ว)
ผมชื่อ วี คนสุพรรณคับยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ เริ่มแรกตอนอายุ 19 ได้เข้าไปเรียนต่อใน กทม ตอนแรกไม่เคยรู้จักเจ้าโลมาตัวนี้มาก่อนเลยเพราะต่างจังหวัดก็ไม่เคยเห็น กลับมาจากเรียนมานั่งอยู่หน้าหอ หันไปเห็นเจ้าโลมา นึกในใจรถอะไรว่ะเนี่ย หน้าก็ยาวท้ายก็ยาว ไฟหน้าก็มีนิดเดียว แล้วช่วงนั้นเป็นเวลามืดเลยมองมิติส่วนอื่นของรถไม่ถนัดเลยอุทานมาแค่นั้น ตั้งแต่เห็นโลมาตัวนั้นมาเริ่มสอดส่องหาโลมาที่ว่านี้ มองไปเจอตอนเวลากลางวัน เฮ้ยๆๆๆๆๆเจ้าโลมามันมีเสน่ห์ มันสวยมันเท่ว่ะ
(โลมาเสริมหล่อแล้วนะ) เอาว่ะทีนี้เริ่มสนใจเริ่มติดตาม จนชอบเข้าอย่างจังหลงรักเลย บอกกับตัวเองในใจกรูจะต้องเป็นเจ้าของเจ้าโลมานี้ให้ได้ เริ่มคิดอยากทำงานเริ่มคิดอยากเก็บตัง มีความมานะมากเหมือนโดนมนต์สะกดจากเจ้าโลมา รอมาทุกปีแบบไม่มีสิ้นหวัง หนังสือแต่งรถซื้อเดือนล่ะ 3 เล่ม เก็บแล้วเก็บอีกก็ยังไม่มีทีท่าจะได้มาแต่ยังไม่มีวันหมดหวัง ก็เลยขี่มอไซค์ ฮอนด้า LS ไปก่อน จนขายมอไซค์ไปก็ยังไม่หมดหวังที่จะได้มา ก็ไปล่อเอายามาฮ่า มีโอ ไปขี่แก้เซงก่อน รอคอยแบบไม่มีวันหมดหวังที่นี้คอขาดบาดตายยังไงก็จะจับโลมามาให้ได้ เริ่มคิดที่จะมีความกิเลสอยู่เรื่องเดี๋ยวถ้าไม่ใช่เรื่องนี้เงินจะคงอยู่ในกระเป๋าอย่างต่อเนื่อง (เหมือนมันจะมาอยู่กับเราจริงๆแล้วโว้ยเจ้าโลมาน้อย) ขึ้นปีที่5ความฝันที่ลอยอยู่บนหัวเริ่มจะปรากฏเป็นรูปร่างแล้ว และแล้วก็ฝันสลายที่บ้านไม่มีใครยินยอมให้ออกเจ้าโลมานี้ (เพราะเงินผมคนเดียวไม่พอต้องพึ่งบารมีพี่สาวด้วย) ที่บ้านคุยกันด้วยเหตุและผล 1.เครื่อง6สูบแดกน้ำมันโคตะระ 2.ห้องโดยสารเล็ก 3.อายุอานามถือว่าเก่ามากๆ 4.หลังคาผุ โอ้ยๆอะไรๆหลายๆอย่างมาสุ่มหัวพ่อแม่พี่สาวผม (ก่อนจะซื้อรถแน่นอนมักมีพวกมาพูดยั่วยุให้เกิดความคิดที่แตกต่างกันออกไป) ผมก็ฝันสลายไปแต่ไม่ยอมเลิกลา ยังงัยๆก็จะรักให้หัวทิ่มหัวตำเลยโลมาจ๋า ก็เลยเอาแอคคอร์ดท้ายสองก้อนมาขับก่อน ขับแอคคอร์ดมาแต่งหมดไปหลายบาทในใจก็ยังนึกถึงเจ้าโลมา แต่งไปเท่าไรก็ไม่รู้สึกชอบเลยเจ้าแอคคอร์ดท้ายสองก่อน ขึ้นปีที่ 7 วันที่รอคอยก็มาถึงแล้วที่บ้านทนความรักจริงหวังแต่งดื้อดึงของผมไม่ได้ อยู่ดีๆก็ม่เสียงลอยมาข้างๆหูว่า วีจะออกเซฟิโร่มั้ยของใครของมันไปเลย โอ้โห๋ เสียงสวรรค์แท้ จากนี้ไปทีของกรูแล้ว เริ่มเสาะหารถหายังงัยๆก็ไม่เจอเนื้อคู่สักที อยากได้เดิมๆมาทำเองเบื่อพวกถามเฮ้ยนี่มันรถของไอ้คนนั้นไอ้คนนี้ พาไม่ค่อยภูมิใจถ้าซื้อรถแต่งมาแล้ว และแล้วผมก็เจอเนื้อคู่จนได้หาอยู่ร่วมปีครับ กว่าจะได้มาภูมิใจๆๆๆๆ รวมแล้ว 8 ปีเต็มๆที่ผมกว่าจะได้เจ้าโลมารูปหล่อนี้มาได้ รู้สึกหายเหนื่อยคับ มันจะกินน้ำมันแค่ไหน เก่าแค่ไหนผมก็ไม่เคยปั่นใจไปชอบรถรุ่นอื่นเลย ข้ารักเองว่ะ ใครมีเรื่องราวเหนื่อยๆแบบนี้มาแช่เล่ากันฟังบ้างครับ ผมเชื่อว่าคนที่ขับโลมาอยู่ทุกวันนี้ต้องเป็นคนที่อุดมการณ์เดียวกันครับ
